Πού βαδίζουμε μέσα σ’ αυτό το χαμό και τι ακόμα θα μας φέρει η παράφορη θάλασσα; «Σου ‘χα δείξει κάποτε τον ουρανό μα συ μου ‘δειξες τα βάθη της θάλασσας με τις νεκρές πολιτείες και τα λησμονημένα δάση», επίκαιρο πάντα το τραγούδι του Ρίτσου για την αδελφή του, καθώς ανοίγει κρουνούς δακρύων απ’ τα τόσα πένθη που χτυπούν την πόρτα μας. Όσα κεριά και ν’ ανάψαμε σε κάθε αϊ Νικόλα ακρογιαλιάς, όσο κι αν πήγαμε πίσω σε Ποσειδώνες και στον Ωκεανό του Ανδρέα Κάλβου «Ωκεανέ πατέρα των χορών αθανάτων άκουσον την φωνή μου και της ψυχής μου τέλεσον το μέγα πόθον», και στην ίδια την γαλανομάτα νύμφη Τηθύ, δεν φαίνεται κανείς να ακούει. Όσο αντέχεις κάνε κάτι εσύ, δώσε κάτι εσύ, απ’ το λίγο που μπορείς, απ’ το λίγο που έχεις, φώναξε πιο δυνατά και ίσως ξυπνήσουν τα πνεύματα του καλού να στείλουν αστροπελέκια στα εκατόγχειρα τέρατα. Ίσως όλες αυτές οι φωνές του δικαίου αναστήσουν τους θεούς που κοιμήθηκαν και οι σωτήριες αποκοτιές ταπεινών ανθρώπων ανάψουν μια σπίθα για να ξαναπάρει φωτιά ο Ήλιος ο νοητός της δικαιοσύνης του Ελύτη. Όχι μόνο για να μη λησμονά τη χώρα μας, αλλά να έχει υπό τη σκέπη του και τους απόκληρους όλου του κόσμου, καθώς η τύχη είναι κοινή και οι δρόμοι της δυστυχίας διασταυρώνονται και συχνά πάνε μαζί.
--------------------------------------------------------
Το έργο με τίτλο "Το άρμα της Ηώς" το ζωγράφισε το 1926 ο αδελφός της μητέρας μου Εμμανουήλ Δημητρίου Μαυραγκάς και δείχνει τον Ήλιο να έρχεται με άρμα που το σέρνουν άλογα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου