Καμιά φορά, αγαπητοί φίλοι, τα προσωπικά συμφέροντα είναι τόσο ξεφωνημένα που ξεπερνάνε κάθε όριο προσπάθειας κατανόησης, για σύμπλευση σε κάτι κοινό.
Βέβαια, από την άλλη, όλες αυτές οι προσδοκίες και ματαιότητες για προσωπική εξέλιξη του καθενός, πέρα της συγκέντρωσης των ευρωπουλακίων, καταντoύν καρικατούρα μιας προσωπικότητας, η οποία τσάμπα φέρει τα εξωτερικά, και μόνο, χαρακτηριστικά του ανθρώπου.
Επίσης (άλλο θέμα) η διαστρέβλωση κάποιων λόγων, για να γίνουν πιασάρικα και να αποσπάσουν, μέσω του ηλεκτρονικού και έντυπου τύπου, κοινό, αγγίζουν τα όρια του κιτρινισμού, όσο μικρός κι αν είναι ο συντάκτης τους. Απλά, αν είναι μικρός, θα τον διαβάσουν λίγοι, αν είναι μεγάλος, περισσότεροι. Η λογική όμως είναι η ίδια. Ένας καλός ρεπόρτερ επίσης, όταν δημοσιεύει κάτι μεταφέροντάς το σε ένα δέκτη, έχει την υποχρέωση να αξιολογήσει και τον ομιλητή, ανεξάρτητα από τις όποιες διαφωνίες μπορεί να έχει μαζί του. Ψιλά γράμματα, θα μου πείτε, όλα αυτά. Αντιπαρέρχομαι του τελευταίου ανήθικου σχολίου που έκανα για τον εαυτό μου και προχωρώ. Βέβαια, καλό θα είναι να λαμβάνουμε πάντα υπόψη και την περίπτωση του λάθους ή της παρεξήγησης.
Εγώ, ξέρετε, λόγω ηλικίας δεν παρακολούθησα από κοντά την λαϊκή ενημέρωση του μασέρ κοβέ ούτε άκουσα με τα γέρικα αυτιά μου τα τεράστια έργα που πραγματοποίησε η αρχή της πρωτευούσης του τόπου, όπως αυτά των πολλών πλακοστρώσεων που πραγματοποιήθηκαν. Ούτε άκουσα καμιά απάντηση από την Αρχή του τόπου στην σοβαρότατη καταγγελία που κατέθεσε ο μπαρμπασούζας συνταξιούχος φωτογράφος για το έγγραφο που δόθηκε σε συμπολίτη μας από την μανδάμ Δώρο Θέα. Κάποιος συγχωριανός μας τόλμησε, λέει, να ζητήσει στοιχεία από την αρμόδια υπηρεσία για επιχείρηση που, κατά την άποψή του, καταπατούσε φιλέτο αιγιαλού του ευρύτερου κολπίσκου της πρωτευούσης. Τι το ‘θελε ο φουκαράς; Η απάντηση από την Δώρο Θέα ήταν καταπέλτης. «Θα ρωτήσουμε πρώτα τον κύριο Φιφλνστόυν να αποφανθεί αν αυτά που ζητάτε θεωρούνται προσωπικά δεδομένα και μετά θα σας απαντήσουμε». Γελάει και το παρδαλό κατσίκι, που έλεγε και η γιαγιά μου, με αυτή την απάντηση. Πώς να μη γίνει έξαλλος ο μπαρμπασούζας;
Όμως, όπως και να το κάνουμε, επειδή είναι πολύς ο κουρνιαχτός, διαβεβαιώνω ότι ο μουσικός γέροντας σε καμία περίπτωση δεν είπε ότι το αεροβρόμιο δε θέλει να γίνει. Απλά έβαλε τα πράγματα σε μια διάσταση που θα έπρεπε το ίδιο το χωριό μας, από μόνο του, να έχει βάλει. Τι είπε, λοιπόν, στον μασέρ κοβέ, ο οποίος, στην ενημέρωσή του, παρουσίασε τον αγώνα του για το αεροβρώμιο σαν τον αγώνα του Παναθηναϊκού για πρωτάθλημα; «Δεν ξέρω αν το αεροδρόμιο είναι, για την κοινωνία του νησιού, το πρώτο πρόβλημα που πρέπει να λύσουμε». Τα υπόλοιπα, κύριοι, είναι για κατανάλωση. Αν κάποιος νομίζει ότι αυτό είναι άρνηση, τότε προφανώς ή δεν ξέρει να μιλάει Ελληνικά ή εξυπηρετεί άλλους στόχους ή, όπως είπαμε και παραπάνω, παρανόησε από λάθος. Επίσης αποπροσανατολίζει τη συζήτηση και πετάει τη μπάλα στην εξέδρα.
Προφανώς, η πολιτική του master κοβ έχει στην κορυφή της νεοφιλελεύθερες προσεγγίσεις. Το έχει κρύψει ποτέ από κανέναν; Ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι αυτός με τέχνη το βαράει. Το αν αυτό είναι ηθικό ή όχι, με την έννοια της προτεραιότητας σε σχέση με την υγεία π.χ., είναι άλλο θέμα. Αυτό πρέπει να αναδείξουμε, λοιπόν, και να το κάνουμε κυρίαρχο θέμα. Όταν, λοιπόν, πιάνεσαι από μια κουβέντα, εξαίροντας ανούσια χαρακτηριστικά, χάνεις το στόχο.
Τώρα θα μου πείτε! Είσαι σίγουρος, παππού, ότι η πρωτεύουσα και τα γύρω χωριά έχουν τις προτεραιότητες που υπονοείς; Όχι, δεν είμαι καθόλου σίγουρος για αυτό. Είμαι όμως απόλυτα σίγουρος για την ηθική που πρέπει να διέπει μια κοινωνία, η οποία πρέπει να εξασφαλίζει σε όλους τους κατοίκους της τις μίνιμουμ προϋποθέσεις διαβίωσης. Και εντάξει επειδή είμαι άνθρωπος με κατανόηση, δε ζητάω να φτιάξετε, αν και σ’ αυτή την ηλικία θα το ήθελα πολύ, ένα Κ.Ο.Α. (Κέντρο Οίκου Ανοχής), αλλά τουλάχιστον ένα σοβαρό Κέντρο Υγείας.
Επίσης, επειδή που και που πρέπει να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους, είναι βαθιά ανήθικο προς την ίδια κατεύθυνση, όταν ο «Ερασιτεχνικό Σαρδάμ Παθαίνω Αζημίωτα», που είναι από τους μεγαλύτερους συλλόγους στο νησί, τραγουδάει τα δικά του τραγούδια στους δικούς του ρυθμούς, γιατί έτσι τελικά διχάζει την κοινωνία. Είναι προφανές ότι οι ζωές μας τραβάνε άλλα μονοπάτια. Ο ένας θέλει να γεμίσει περισσότερο την τσέπη του, απαιτώντας μάλιστα από το κράτος να του φτιάξει το αεροβρώμιο, στερώντας χρήματα από την ανύπαρκτη υγεία, και ο άλλος προσπαθεί να ζήσει, ζητιανεύοντας τις παροχές, που ήδη έχει πληρώσει στο κράτος.
Καλό θα είναι, λοιπόν, ο κυρ Τόλης Αλιτόπσα, πριν αρχίσει να πυροβολεί κάνοντας φασαρία, να μας απαντήσει τι έγινε με το ΤΟσο Πολύ Σε Απασχόλησα, τι γίνεται με τα απέραντα καλοκαιρινά παρκινγκ που κατακλύζουν το νησί, μετατρέποντας πανέμορφα σημεία του τόπου μας σε εκθέσεις ενοικιαζόμενων μεταχειρισμένων, τι γίνεται με τις καταπατήσεις των παραλιών από τις επιχειρήσεις στις οποίες είναι πάρεδρος, τι γίνεται με τα τραπεζοκαθίσματα και τις κατασκευές που έχουν κατακλύσει τα πεζοδρόμια. Σε μερικές περιοχές μάλιστα, έτσι και ρευτεί κάποιος από τους τουρίστες τη σαλάτα που έφαγε και τύχει να περάσεις από κοντά, η πίεση των αερίων θα σε ρίξει στη θάλασσα, ναι, ναι, για το λιμανάκι της συμπρωτεύουσας μιλάω. Αφού απαντήσει σε όλα ετούτα, αν θέλει, ας πει τι γίνεται και με την ασυδοσία των τιμών. Όλοι αυτοί, κύρ. Τόλη Αλιτόπσα, δεν ανήκουν στο σύλλογό σας; Αλήθεια τι έχετε κάνει ως σύλλογος για όλα αυτά;
Επίσης, αν και δεν πήγα στη λαϊκή ενημέρωση, δεν σας πήρε το μάτι μου εκεί. Γιατί; Δεν σας ενδιέφεραν τα θέματα ή δεν είχατε χρόνο; Αν θέλετε, πείτε μας και κάτι ακόμα! Με τι ποσοστό καθαρού κέρδους δουλεύουν τα μέλη σας; Πόσο είναι το μεροκάματό τους; Ασφαλίζουν τους όποιους εργαζόμενους έχουν στη δούλεψή τους; Τι μεροκάματο δίνουν σ’ αυτούς; Πόσες ώρες δουλεύουν οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις που εκπροσωπείτε; Αποδειξούλες κόβετε και πόσες συνολικά; Ξέρετε, κύριε Αλιτόπσα, το όλοι μαζί ξέφτισε. Όσο φροντίζετε μόνο τις τσέπες σας, περιθωριοποιώντας τις πολύ μεγάλες ανάγκες που έχουμε ως κοινωνία, δεν μπορούμε να είμαστε μαζί. Και ξέρετε και κάτι άλλο, αγαπητοί επαγγελματίες, μαγαζάτορες και επιχειρηματίες, εγώ προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα με το μεγάλωμα του διαδρόμου του αεροβρωμίου, αρκεί πρώτα να έχω ένα νοσοκομείο έτσι όπως πρέπει, σχολεία που να λειτουργούν έτσι όπως πρέπει. παραλίες που να μπορούν να με φιλοξενήσουν έτσι όπως επιτάσσει η ελεύθερη φύση τους, πεζοδρόμια για πεζούς, επαγγελματίες που σέβονται τη σύνταξή μου και τον κόπο μιας ολόκληρης ζωής και δεν μου ζητούν 50 € για ένα τέταρτο δουλειάς. Ας κουβεντιάσουμε και ας λύσουμε, λοιπόν, πρώτα όλα ετούτα για τα οποία η κοινωνία καίγεται και στη συνέχεια ας δούμε τι θα γίνει με το αεροβρώμιο, όπως είπε τελικά και ο μουσικός γέροντας.
Αντιλαμβάνεστε, φαντάζομαι, ότι όλα ετούτα ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας του συγγραφέα, ότι τα ονόματα είναι τυχαία και ότι φυσικά ουδεμία σχέση έχουν με την «πραγματικότητα».
Εις το επαναγράφειν, λοιπόν…!!!
Αριστοφάνειος Επάκτιος
πηγή agkida.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου